Με άδεια χέρια τελικά έφυγε η ομάδα μας από το γήπεδο στο Γουδί, όπου και αντιμετώπισε μία εκ των ουραγών του ομίλου, αυτή του ΠΑΟΚ Ζωγράφου.

Αν και προηγηθήκαμε από το τέλος του πρώτου μέρους, δείχναμε ότι ίσως μπορούσαμε να κρατήσουμε το σκορ, αφού δεν απειληθήκαμε αλλά ούτε και απειλήσαμε, εκτός από μία προσπάθεια του Διονάτου, όπου έχασε ένα τετ α τετ περίπου στο 30ό λεπτό της αναμέτρησης. Το σκορ λοιπόν για την ομάδα μας, άνοιξε ο Λάσκαρης με ένα πολύ ωραίο σουτ ύστερα από κόρνερ, στο 45ό λεπτό.

Στο δεύτερο μέρος, η γηπεδούχος ομάδα μπήκε με περισσότερο πάθος και η δική μας μάλλον επηρρεασμένη από κάποια γεγονότα που θα αναλύσουμε πιο κάτω, τα οποία συνέβησαν στην ανάπαυλα. Το ζητούμενο για την ομάδα του Ζωγράφου ήρθε μέσα σε τέσσερα λεπτά, και πιο συγκεκριμένα στο 73' και στο 77' όπου και πέτυχαν την ολική ανατροπή, χωρίς να δημιουργηθεί σε όλο το 45λεπτο άλλη αξιοσημείωτη στιγμή και στις δύο εστίες.

Η ουσία του Κυριακάτικου αυτού αγώνα, όμως δεν ήταν αυτή και μικρή σημασία για εμάς έχει η ήττα, αν και θέλαμε τόσο πολύ τους τρεις βαθμούς που θα μας κρατάγανε στην 3η θέση και σε απόσταση αναπνοής από την δεύτερη Κηπούπολη. Φαίνεται όμως ότι δεν ήταν οι δυνατότητές μας φέτος για κάτι παραπάνω, αν και όπως φάνηκε βρεθήκαμε σ' έναν τόσο παράξενο όμιλο όπου βρίσκονται δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι.

Τι εννοούμε με αυτό; Από τη μία μάθαμε το Σάββατο ότι η συντοπίτισσα Κηπούπολη με εντολή του προπονητή της, κου Φιλίππου, έκανε μια αξιέπαινη κίνηση για τα ελληνικά και κυρίως για τα τοπικά δεδομένα, όπου αποφάσισε να δεχθεί γκολ, σε διόρθωση μη εφαρμογής του fair play από την ομάδα του σε προηγούμενη φάση. Κίνηση που προκάλεσε το θαυμασμό και κέρδισε την εκτίμηση όλης της υγιείς ποδοσφαιρικής Αθήνας, αν αναλογιστεί κανείς και σε ποιο σημείο έγινε αυτό, όπου η Περιστεριώτικη ομάδα καιγόταν για τους τρεις βαθμούς, όπου στο διακύβευμα της ανόδου κάθε πόντος είναι χρυσός.

Να θυμίσουμε εδώ, και χωρίς να θέλουμε να ευλογήσουμε τα γένια μας, ότι ίδια κίνηση είχαμε κάνει κι εμείς την προηγούμενη σεζόν, όμως την 3η αγωνιστική του πρωταθλήματος, με αντίπαλο τον Ιάσωνα, με τον οποίον τελικά και παίξαμε μπαράζ στην έδρα του.

Από τη μία λοιπόν έχουμε αυτό το γεγονός που μας κάνει και χαιρόμαστε με το άθλημα που υπηρετούμε, αφού βλέπουμε ότι υπάρχουν ευτυχώς ακόμα φωτεινά μυαλά, και από την άλλη έχουμε τον λιθοβολισμό στα τζάμια των αποδυτηρίων, που δέχτηκαν οι ποδοσφαιριστές μας στο ημίχρονο του αγώνα στο Γουδί, από "φίλους" της ομάδας του ΠΑΟΚ Ζωγράφου, και ενώ το σκορ φυσικά ήταν 0-1. Ήταν ένας τρόπος για να προσπαθήσουν να γυρίσουν το ματς και τελικά το κατάφεραν. Όλα αυτά βέβαια συνέβησαν σε έναν χώρο όπου γύρω παίζουν παιδάκια στο πάρκο, και όπως φάνηκε έγινε με την ανοχή της διοίκησης της "φίλης" γηπεδούχου ομάδας. Μια εβδομάδα πριν, η ίδια ομάδα δέχθηκε επίθεση στα γραφεία της, όπου γνωστοί-άγνωστοι τα έκαναν γυαλιά καρφιά, και η ίδια καταδίκασε το γεγονός αυτό, ήρθε όμως η περασμένη Κυριακή και αυτο-αναιρέθηκαν.

Λυπηρό, από όποια σκοπιά και να το βλέπεις, ειδικά όταν προέρχεται από σωματείο με το οποίο υποτίθεται ότι υπήρχαν και φιλικές σχέσεις. Εμείς προφανώς και δεν επιφυλάσσουμε ανάλογη φιλοξενία σε περίπτωση που την επόμενη χρονιά βρεθούμε στην ίδια κατηγορία μαζί. Τριάντα χρόνια στις κατηγορίες της ΕΠΣΑ, μόνο επιβραβευτικά σχόλια δεχόμαστε από τους αντιπάλους μας για την φιλοξενία, και πιο πρόσφατο παράδειγμα ήταν η Αλσούπολη, που μια εβδομάδα πριν μας ευχαρίστησε δημόσια για την φιλοξενία, σε έναν ακόμα αγώνα που είχαμε τεράστια ανάγκη τους βαθμούς και φύγαμε χωρίς καν να αποσπάσουμε την ισοπαλία.

Προχωράμε όμως, γιατί μένουν ακόμα τέσσερις αγωνιστικές για να τελειώσει και ο φετινός μαραθώνιος του πρωταθλήματος.

Επόμενη αγωνιστική, υποδεχόμαστε την ομάδα της Κηπούπολης σε ένα από τα τελευταία ντέρμπι της χρονιάς.