Την πρώτη μας ήττα, σημειώσαμε σήμερα στο γήπεδο της Πεύκης, με σκορ 2-1, σε ένα πολύ δυνατό παιχνίδι, με αρκετή ταχύτητα και πάθος, πάντα σε αγωνιστικά πλαίσιο, εντός του αγωνιστικού χώρου.
Η γηπεδούχος ομάδα άξιζε τη νίκη και δίκαια έφτασε εκεί, αφού έδειξε πιο έτοιμη ψυχολογικά για αυτό, βγάζοντας πολύ περισσότερο πάθος ακόμα και στο διάστημα που χρειάστηκε να μείνει με δέκα παίχτες, λόγω αποβολή του αμυντικού της, στο 60ό λεπτό.

Στο πρώτο μέρος, η ομάδα της Πεύκης μπήκε πιο δυνατά, δημιούργησε τις προυποθέσεις, όμως το γκολ ήρθε, όταν στο 30ό λεπτό και ύστερα από παράλληλη μπαλιά και μια κόντρα πάνω στον Λάσκαρη, η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα. Η πίεση των γηπεδούχων συνεχίστηκε και στα υπόλοιπα λεπτά του πρώτου μισού, έχοντας κάποια καλά σουτ και τον έλεγχο του αγώνα.

Στο δεύτερο μέρος, φάνηκε να μπαίνουμε με διαφορετικό πρόσωπο, όμως πολύ νωρίς και συγκεκριμένα στο 50', ύστερα από πίεση στην άμυνά μας, έγινε με κοντινο πλασέ το 2-0. Ήρθε όμως η απάντησή μας άμεσα, όταν με πέναλτυ που κέρδισε ο Μάζης, ο οποίος τραυματίστηκε, ο Μώτος ανέλαβε την εκτέλεσή του και έγραψε το 2-1. Στη φάση αυτή, ο διαιτητής Παναγιωταράς, έδειξε τη δεύτερη κίτρινη στον αντίπαλο αμυντικό, αφήνοντας την Πεύκη με παίχτη λιγότερο. Κάτι που όμως δεν εκμεταλλευτήκαμε ποτέ, αφού με τον ταυτόχρονο τραυματισμό του Μάζη και την αναγκαστική του αλλαγή, υστερήσαμε από επιθετική ισχύ.

Στον αντίποδα, οι γηπεδούχοι κρατούσαν με σχετική ευκολία το σκορ, έχοντας και δύο καλά σουτ από μακριά που όμως ο Μώτος τα καθάρισε.

Γενικότερα, η ομάδα των βορείων προαστείων, έδειξε πάνω στο χορτάρι ένα πολύ φρέσκο και ωραίο πρόσωπο ομάδας, που αξίζει να βρίσκεται εκεί που βρίσκεται βαθμολογικά.
Εκτός του αγωνιστικού χώρου όμως, μας εξέπληξε δυσάρεστα, αφού μας πήγε πολλές δεκαετίες πίσω, αφού ιδιοις όμμασι είχαμε την ευκαιρία να δούμε, στις τάξεις των φιλάθλων της, παλιούς εραστές των τοπικών πρωταθλημάτων, τότε που η εξέδρα για να επηρρεάσει και τους παίχτες, τραμπούκιζε τους φίλους της φιλοξενούμενης ομάδας, και ακόμα πιο παλιά, τότε που παίζοντας σε διάφορα χωριά της Ελλάδας, συναντούσαμε πίσω από τον πάγκο μας, φίλους του ποδοσφαίρου, της τέχνης και των γραμμάτων.

Βέβαια είναι και η εποχή τέτοια, που περιορίζεσαι αναγκαστικά και για να μπεις σε χώρο συνάθροισης πρέπει να αποδείξεις ότι πληροίς τις προϋποθέσεις, οπότε πιθανόν να πρόκειται για απλά ανεμβολίαστους, που δεν άφησαν ευκαιρία να κοσμήσουν με άσχημο τρόπο και με τις χειρότερες των ευχών, τον πάγκο μας, σε κάθε στιγμή που τολμήσαμε να διαμαρτυρηθούμε.

Το παράδοξο είναι, ότι από την πλευρά των εμβολιασμένων (της εξέδρας δηλαδή) οι περισσότεροι δήλωναν ότι δεν τους γνώριζαν.

Αυτά λοιπόν συμβαίνουν, όταν έχεις λύσει όλα τα θέματα στη ζωή σου, και δε σε ενοχλεί ότι συμβαίνει γύρω σου, στην όμορφη κοινωνία που ζούμε.

Προχωράμε λοιπόν, αφού η πρώτη ήττα θα ερχόταν αργά ή γρήγορα, και ήρθε έτσι, δίκαια. Καθώς στον αγώνα είχαμε δύο τραυματισμούς, να ευχηθούμε στον Μάζη και στον συνάδελφό του, αμυντικό της Πεύκης, περαστικά και να μην είναι κάτι σοβαρό ο τραυματισμός τους.

Επόμενη αγωνιστικής, αντιμετωπίζουμε την μόνη αήττητη ομάδα του ομίλου μας, εκείνη του Αγίου Θωμά, εντός έδρας.